Love vs. Crush

Having a crush is far different from having a loved one. 

I'm a type of girl who only has few crush. Nabibilang lang sa daliri ko yung mga naging crush ko since elemntary, pero ngayong college, hindi na sakin uso yun..

I still remember the times how I go crazy over my crush. Every time I remember it, natatwa nalang ako. Maybe coz, hindi pa ako ganun kamature mag-isip nun. Pero nung nagsimula ako magka boyfriend  , medyo hindi na ako ganun.. I only focused myself to him. Ganun kasi ako. Yes, I admit ... pagnakakakita ako na cute na guy npapatingin ako dun, pero hanggang dun lang yun, at hindi ko yun tintatawag na crush. Dati kasi pagbagkaka-crush ako napapamahal na sakin.. siguro yun yung tinatawag nilang puppy love. Tama nga sila puppy love lang yun, kasi habang tumatanda ako, lumalalim yung pananaw ko pagdating sa LOVE.

May nagsabi sakin habang nagkkwentuhan kmi na pag love mo daw yung isang tao crush mo na din daw at the same time. I disagree, It's a big no! Para sakin kahit saang angulo tingnan, magkaiba ang CRUSH sa LOVE.

For me, crush is just a short term happiness that a man can feel to another person. It's more on physical appearance, you like him because you get attracted by his/her looks plus their personality. On the other hand Love is when you get to know well that person. The feeling of sparks in your heart and the degree of happiness you felt every time he/she's around.

Ako kasi ngayon, magkaron man ako ng crush, wala lang sakin yun. OO crush kita pero crush lang, na cutan lang ako sayo, ganun lang yun, hindi din ako kinikilg ngayon sa crush ko(kung meron man). wala lang un. Pero pag sinabi kong mahal kita. totoo yun, at hindi yun basta-basta, ipaparamdan ko pa isang tao na totoo yun, Ang feelings kasi na dedevelop, paunti-unti hanggang sa masabi mo at mapatunayan sa sarili mo  na "Mahal ko na talaga sya" kahit gano pa kacomplikado yung sitwasyon.